Tüketen / Tükenen İnsan

“Tüketim toplumu” denildiğinde belki birçoğumuzun aklına sanayi devriminden bu yana geçen süre zarfında üretimin artışı, birim maliyetlerin düşmesi ve amansız rekabet ile dönüşen sanal algısal yönlendirme mekanizmaları ile internete bağımlı olsun veya olmasın bütün toplumların son yüzyıldır içine düştükleri hastalıklar gelebilecektir.
*
Hırslar;
Elinde olanla mutlu olmak yerine hep başkalarında olanlara yönelim,
Bu yönelimle faiz girdabının sarmalında riskli finansal girişimler ile elde edilen acı kazanımlar,
“Hep daha fazlasını iste…” sloganlarıyla yetişmiş ruhsuz, şuursuz ve mefkûresiz zihinler,
Üretmekten ve başarmaktan ziyade kolay kazanımlar ile kısa yoldan mal, mülk, para, makam ve şöhret elde etme arzusu ile yanıp tutuşan gönüller,
Geçici olduğu idrak edilemeyen zaman değirmeninde ezilen ve yok olan hayaller,
Hep ürettiğinden veya kazandığından fazla tüketen, tüketmek için yaşayan, tüketim uğruna hayaller kurabilen, tüketemediğinde tükenen bireyler…
Ve böylesi bireylerin oluşturduğu toplumlardan bahsedilebilecektir…
*
Peki, ya tüketim toplumlarını veya tükenmiş toplumları oluşturan bireylerin ahvalleri?
*
Herkes tüketir…
Mal, para, ürün, hava, su, enerji gibi her şey tüketmek içindir.
Hatta bunlara ek olarak, zaman ve ömür dahi usulünce tüketmek içindir.
Bunların hepsi insan içindir…
Lakin insan kendisini tükettiğinde, tükettiği şeylerin hükmü nicedir?
*
İnsan bu dünyaya bir gaye için gelmiştir.
Aldığı nefesten attığı adıma, yaptığı amelden gönlünü meşgul ettiklerine kadar her anının hesabını verecektir.
Zaman geçmekte, ömür tükenmektedir.
Tüketim odaklı zihinlerin çok ötesinde bir hakikat, insanı çevirmiştir.